Mucize Kitap Yorumum

Mucize - R.J Palacia

Puanım **

Kaderinde Sıradışı Olmak Varsa Sıradan Kalamazsın…

Merhaba, adım August. Size nasıl göründüğümü anlatmayacağım. Aklınıza ne geliyorsa muhtemelen ondan daha kötü görünüyorumdur.

August (Auggie) Pullman yüzünde fiziksel bir bozuklukla doğduğu için, normal bir okula gidemiyordu… şimdiye kadar. Yakında Beecher Ortaokulu'nda beşinci sınıfa başlayacak ve ömrünüzde bir kere bile "yeni çocuk" olduysanız, bunun ne kadar zorlu olduğunu tahmin edebilirsiniz. Dondurma yemek ve Xbox'ında oyun oynamak gibi sıradan şeyleri seven Auggie aslında sadece sıradışı yüzü olan, sıradan bir çocuk. Peki, yeni sınıf arkadaşlarını, görünüşünün ardında kendisinin de onlar gibi olduğuna ikna edebilecek mi?

"Mucize aslında… tam bir mucize. Kendinize bir iyilik yapın ve bu kitabı okuyun; hayatınızı iyileştirecek."   -Nicholas Sparks, New York Times çoksatan yazarı-

New York Halk Kütüphanesi, Okuyup Paylaşma Seçkisi

E.B. White Read Aloud Ödülü  - Christopher Ödülü

"Cesaret ve gerçeklerle dolu Mucize, etrafımızı saran güzellikleri fark etmeyi anlatıyor. Auggie Pullman'a âşık olmamak imkânsız."  -Rebecca Stead

"İlk kitaplar nadiren bu kadar etkileyicidir; okurların gözünü ve yüreğini açma gücüne sahip, nadide bir hikâye."   - Publishers Weekly-

"Mucize, kocaman yürekli bir kitap… hepimizin nasıl kırılgan, kusurlu ve mükemmel güzellikte varlıklar olduğumuzu gösteriyor."   -Julia Alvarez-

"Unutulmaz bir nezaket, cesaret ve mucizenin hikâyesi." 

-Kirkus Reviews-

"Mucize, sevgi, hüzün ve insan yaşamının değeri hakkında çok güzel bir hikâye. Okuduktan sonra daha iyi bir insan olmayı istememek mümkün değil." 

-Patricia Reilly Giff, Newbery ödüllü yazar-

Yorumum

Mucize şimdiye kadar okurken en duygulandığım, en sevdiğim ve içimin en acıdığı kitap oldu. Empati yapmamak elde değil. Kesinlikle edebiyat öğretmenlerinin okulda öğrencilerine okutması gereken bir kitap demişler yorumlarda daha fazla katılamazdım..

Auggie inanılmaz neşeli, kendinle barışık, nazik, ilgili, sevgi dolu, zeki ve sayabileceğimiz mükemmel özelliklere sahip, mükemmel bir çocuk.. Ancak insanlar onu tanımlarken bu özelliklerine yoğunlaşmıyor. Ona takılan bir sürü isim var. Zombie çocuk, ork ve sevimsiz daha bir sürü benzerleri..

10 yaşında beşinci sınıfta ki çocukların acımasız olabileceği bir gerçek ve başlarda neredeyse tüm çocuklar Auggie'ye karşı öyle davrandı. Cesaretine hayran kaldım ama her sayfayı içim düğüm düğüm okudum. Hikaye 6 farklı kişi tarafından anlatılıyor ve her bölümüne bayıldım. Ablası ve arkadaşlarının dürüstlüğü hikayenin tüm kahramanlarının kesinlikle sıradan insanlardan oluşması ve sonucun bu kadar büyüleyici olması inanılmaz.

Çevremizde Auggie gibi olan insanlar gördüğümüz de her birimizin beyni uyarı sinyalleri gönderiyor sanki.. Neler yapıyoruz diye düşündüm. Yeterince naziksek başımızı çeviririz ancak boş anımıza denk gelirse dik dik bakabiliriz. Eğer çok içimize işlerse ve bir çocuksa o zaman ona acır ve aşırı iyi davranırız. Ancak Auggie'nin ve tabii ki diğer insanların tek istediği sıradan davranılması.. Bu mümkün mü acaba? İlk tanıştığımız zaman için sanmıyorum ama sonrasında tanımayı başarabilirsek kesinlikle mümkün.. Kitabı okurken çok üzüldüm ama Auggie'nin yüzü için değil. Yani mutlaka olmaması tercih edilecek bir durum ancak bu onun sevilmesine engel değil. Yine de sıradan görünen insanlardan daha zor onun için.. Nasıl bir içsel güce sahip olması gerekir bir insanın her gün aynı şeylerle karşılaşırken.. 

Kesinlik herkesin okuması, çocuklarına okutması gereken bir başucu kitabı.. Herkes biraz daha nazik olursa belki dünya gerçekten azıcık daha iyi bir yer haline gelebilir. 

Son olarak kitapla ilgili puanlama yapmadım çünkü neye göre değerlendirebileceğimi bilemedim. Auggie'nin başlangıç sözlerini tersine çevirip anlatmak istedim. ''Kaç puan olduğunu düşünüyorsanız muhtemelen ondan çok daha iyidir.''

Alıntılar

Herkes hayatında bir kez olsun ayakta alkışlanmalı çünkü hepimiz dünyayı dize getirdik! -Auggie

Dostça davranmanız yeterli değildir. Dost olmanız gerekir.